Ninja Kids (1986) Starring JC Bonin, Francis Magalona, Ramon Christopher, Keno, Ricky Rivero, Dennis Da Silva and Herbert Bautista

Easily one of the most fun Pinoy 80's teen movies - starring some of the original Bagets cast.

Technorati Tags:80s, nostalgia, movies, film

Sharon Cuneta Movies: Bukas Luluhod Ang Mga Tala, Bituwing Walang Ningning, Sa Hirap At Ginhawa, Captain Barbell, Jack & Jill, Maging Sino Ka Man

To all you Sharon Cuneta fans, here are direct video links to full movie chapters of some of Sharon's most memorable Viva Films blockbusters. Just follow the links and you'll be able to see the rest of the film chapters and watch the full length movies.

PS I Love You (1981) - Part 1

Bukas Luluhod Ang Mga Tala (1984) - Part 1

Bituwing Walang Ningning (1985) - Part 1

Sa Hirap At Ginhawa (1985) - Part 1

Captain Barbell (1986) - Part 1

Jack And Jill (1987) - Part 1

Maging Sino Ka Man (1991) - Part 1

Technorati Tags:80s, nostalgia, movies, film

Swing It Baby (1978) Movie Video Starring VST & Company, Vilma Santos, feat. Tito, Vic, & Joey

Here's what a lot of you VST & Company fans have been waiting for! The hit movie 'Swing It Baby' (1978) starring Vilma Santos, Romeo Vaszuez, Amy Austria, and TVJ, with super group VST & Company! The movie is divided into 14 video clips. To watch the entire movie, view the Playlist page.

Many thanks to georgemjr14 for uploading.

For more VST & Company:
Rock Baby Rock! Film footage from the original movie with Vilma Santos.
VST & Company Photo Album
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 1
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 2
Disco Fever vs. Bossanova (By: Nicholas Stoodley)
Before they were legends! The early beginnings of Phil Music recording in the late '60s & early '70s.

Technorati Tags:70s, movies, music, nostalgia

VST & Company - Awitin Mo At Isasayaw Ko "Step No, Step Yes" "Tayo'y Magsayawan" Film Footage with Vilma Santos and Mike Monserat

Here are two videos featuring original film footage from the movie "Awitin Mo At Isasayaw Ko" with Vilma Santos, Sandy Garcia, and Mike Monserat. One of the three full length movies which starred the super group VST & Company.

Step No, Step Yes

Tayo'y Magsayawan


Many thanks to CircaSitenta2 for uploading.

For more VST & Company:
Rock Baby Rock! Film footage from the original movie with Vilma Santos.
VST & Company Photo Album
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 1
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 2
Disco Fever vs. Bossanova (By: Nicholas Stoodley)
Before they were legends! The early beginnings of Phil Music recording in the late '60s & early '70s.

Technorati Tags:70s, movies, music, nostalgia

Sine Nostalgia: Huwag Hamakin: Hostess 1978

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Buhay HOSTESS: HUWAG HAMAKIN

Itinatanghal sa Huwag Hamakin: Hostess (JPM Productions, Inc., 1978) ang salimuot ng buhay siyudad sa pamamagitan ng mga pangunahing tauhang sina Tonya (Nora Aunor) at Alice (Alma Moreno). Sila ang sentro, ang nagpapadaloy sa iba't-ibang salaysay ng pagpuputa sa ngalan ng pag-ibig. Katulong si Tonya sa tinitirahang boarding house ni Johnny (Orestes Ojeda), isang estudyante. Di naglaon, nahulog ang loob ni Tonya sa simpatikong binata. Samantala, nakilala ni Johnny si Alice sa kolehiyo at agad itong naakit sa angking kagandahan ng dalaga. Nagpupumilit magtapos sa kolehiyo si Alice nang makaahon sa kahirapan at magkaroon ng magandang kinabukasan kaya nag-aaral ito sa araw at namamasukan bilang hostess sa gabi. Upang matutustusan ang kanyang mga pangangailangan, kinumbinsi ni Johnny si Tonya na mag-hostess at pinangakuan niya ito ng kasal sa sandaling makapagtapos ng pag-aaral. Sa club unang nagkakilala sina Tonya at Alice hanggang sa maging magkaibigan ang dalawa. Itinuro ni Alice kay Tonya ang lahat ng kanyang nalalaman ukol sa kanilang hanapbuhay.Kapwa nila inililihim sa isa't-isa ang identidad ng kanilang mangingibig. Lingid sa kaalaman ng dalawa, sinusustentuhan din si Johnny ni Merle (Bella Flores), ang floor manager ng club na kanilang pinapasukan. Nang dumating ang pagkakataon kanilang matuklasang si Johnny ang kapwa nila kasintahan, walang tigil sa pasaringan sina Alice at Tonya. Titigil lamang sa pagtatalo ang dalawa nang ipangako ni Johnny sa bawat isa na ito ang magsasabit ng sampaguita sa araw ng kanyang pagtatapos sa kolehiyo. Ngunit isang di inaasang pangyayari ang magaganap hanggang sa matutunang tanggapin nina Tonya at Alice ang katotohanan.

Walang pagkukunwaring isinapelikula ng Huwag Hamakin: Hostess ang mga kompleksidad na inihain nito. Kasiya-siyang kuwento ito ng mga karaniwang babaeng nakupot sa pag-ibig at pagmamahal. Iniwasan ng pelikula ang puti at itim na depiksyon ng mga puta. Sa halip, binigyan ng bagong imahen ang mga melodramatikong arketipong ito nang may sensitibong pagbatid sa panig na tumatampok sa halip na kumakalimot sa mahapding mga dimensiyon ng mga karanasang babae sa di-matatag at laging nagbabagong papel ng kababaihan sa lipunan. Ipinahiwatig ang kompleksidad na ito sa pamamagitan ng matipid na espasyo at kumpas ng mga eksena at bihasang direktoryal na pagmamaneobrang nagpapatuloy sa tensiyon ng nagbabanggaang ideyolohiya ng pagiging babae. Mas dramatiko ring isinakonkreto ito ng mahusay na pagganap ni Nora Aunor bilang katulong na namasukan bilang hostess upang matustusan ang pag-aaral ng lalaking iniibig, pinapanood natin siya habang dumaraan sa proseso ng lumbay, pagkabigo at pagtanggap. Matingkad ang kanyang pagkakaganap dahil hinahatak niya tayong damhin ang kanyang mga dilemma habang nakikibaka siyang matanggap ang pagtataksil ng kasintahan. Katangi-tangi rin ang pagganap ni Alma Moreno at totoong nabawasan ang kanyang hysterical gestures sa pelikulang ito ngunit wala rin naman siyang ipinakitang bagong kakayahan para pangatawanan ang papel ng isang babaeng pilit ibinabangon ang sarili upang di-tuluyang masadlak sa kinagisnang uri ng pamumuhay. Humahantong man ang resolusyon sa antas ng pantasya, nang mapilitang magkasundo ang magkakatunggali lalo na nang kanilang matuklasan ang katotohanang may sariling pamilya ang lalaki. Sa pagtatapos ng pelikula, pilit na binuo ng dalawa ang pira-piraso ng kanilang nadurog na sarili at bumalik sa pagiging babae ang esensiya ng kanilang pagkatao.

Direksiyon: Joey Gosiengfiao

Dulang Pampelikula: Toto Belano

Sinematograpiya: Rey de Leon

Musika: Demet Velasquez

Editing: Segundo Ramos

Prodyuser: JPM Productions, Inc.


More Sine Nostalgia: Experience 1984

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Experience 1984

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

EXPERIENCE... Isang Karanasang Di Malilimutan

Masasabing gasgas na ang paksang tinatalakay ng Experience (Regal Films) ngunit hindi pa rin ito marahil mawawala sa talaan ng matitinong pelikula ng taong 1984. Tungkol ito kina Jing-Jing (Snooky) at Froilan (Miguel Rodriguez), mga artistang hindi lamang sa harap ng kamera magkasintahan kundi maging sa likod nito. Kadalasa'y inuulan ang dalawa ng iba't-ibang intrigang gawa-gawa ng midya upang mapag-usapan ang kanilang ipapalabas na pelikula. Nariyang isulat na may namumuong relasyon diumano sa pagitan nina Froilan at sa aktres na si Marita Ayala (Bobbi Mercado). Hindi man aminin ni Jing-Jing ay naapektuhan din ito ng mga artikulong kanyang nababasa at balitang napapanood sa telebisyon. Higit na umigting ang tensiyon sa pagitan ng dalawa nang matuklasan ni Jing-Jing na makakasama nila si Marita sa susunod nilang gagawing pelikula. Samantala, natuklasan ni Jing-Jing na may isang misteryosong tagahangang sumusunod kahit saan ito magpunta. Nagpakilala ang lalaki bilang Rodrigo Blanco (Samuel Valero). Di nagtagal, napag-alaman ni Jing-Jing na kapatid nito ang lalaking gumurlis sa kanyang mukha noong siya ay bata pa. Gayunpaman, lingid sa kaalaman ni Jing-Jing ang pakay na paghihiganti ni Rodrigo. Isinakatuparan niya ito isang gabi nang matagpuang patay ni Jing-Jing si Tita Felisa (Estrella Kuenzler) at ang kanyang alalay. Dala ng matinding takot ay umuwi ito sa pag-aakalang hindi siya masusundan, ngunit natunton din siya ni Rodrigo. Nagtangkang tumakas si Jing-Jing at nagdudumali itong sumakay ng kotse subalit naabutan siya ni Rodrigo dahil lumundag ito sa harapan ng kanyang sasakyan at nang malaglag ay paulit-ulit itong sinagasaan hanggang sa mamatay.

Inilantad ng pelikula ang masalimuot na mundo ng industriya ng pelikulang sinisira ang personal na buhay ng mga artista. Mapangahas nitong tinalakay kung paano inaabuso ang artista ng mga taong nakapaligid sa kanila. Sa ganitong konteksto itinampok ang doble-karang mukha ng oportunistang midya. Itinanghal nito ang lawak ng kapangyarihang sinasaklawan. May kakayahan itong itaguyod ang malinis na reputasyon ng isang artista o kaya'y lubusang sirain ang pagkatao ng artistang nais makapagbigay ng kasiyahan sa kanyang mga tagasubaybay. Malinis na naihanay ni Lino Brocka at ng kanyang mga manunulat ang magkakaugnay na temang may mahalgang sinasabi tungkol sa situwasyon ng mga taga-industriya. At habang nagiging kumplikado ang tunggalian, nahawakan ng pelikula ang pananabik bunga ng maingat na editing, malikhaing sinematograpiya at ensemble na pagganap hanggang sa maipamalay sa pagtatapos ng pelikula na ang artista ay biktima rin ng mundong kanyang ginagalawan.

Direksiyon: Lino Brocka

Dulang Pampelikula: Jose F. Lacaba At Roy Iglesias

Sinematograpiya: Conrado Baltazar

Musika: Willie Yusi

Editing: Rogelio Salvador

Disenyong Pamproduksiyon: Joey Luna

Prodyuser: Regal Films


More Sine Nostalgia: Napakasakit, Kuya Eddie 1986

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Napakasakit, Kuya Eddie 1986

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

O Anong Sakit, KUYA EDDIE

Dekada '80. Ang bansa ay sumasailalim sa isang krisis pang-ekonomiya. Maraming kompanya ang nagsasara dala ng matinding pagbulusok sanhi ng inflation. Isa si Mello (Ronaldo Valdez) sa mga nawalan ng hanapbuhay. Sa pagnanais na lumago ang natanggap na separation pay ay idineposito niya ito sa isang institusyong pinansyal kung saan itinakbo ng may-ari ang perang nalikom mula sa mga investors. Naging malaking dagok ito sa buong pamilya ni Mello at kinailangan nitong ibenta ang kanilang mga kagamitan at lumipat sa isang maliit na apartment hanggang sa pati ang asawang si Emma (Pilar Pilapil) ay kinailangang mamasukan sa isang travel agency upang matustusan ang kanilang pang-araw-araw na pangangailangan. Labis na naapektuhan ng situwasyon ang kanilang mga anak na sina Dino (Aga Muhlach) at Cynthia (Emily Loren). Bukod sa pagpasok sa eskuwelahan ay nag-waiter din si Dino sa Jollibee ngunit kasabay nito ang unti-unting pagkawasak ng kanyang relasyon sa kasintahang si Sandra (Janice de Belen), na may pansariling suliraning kailangang resolbahin. Samantala, naging mailap ang trabaho kay Mello hanggang sa mapagdesisyunan nitong magpunta sa Saudi Arabia upang maghanapbuhay. Patuloy pa rin si Cynthia sa pakikipag-ugnayan sa mga nakakatandang lalaking kanyang sinasamahan. Madalas na nagtatalo ang mag-ina dahil sa mga gawain ng anak hanggang sa lumayas ito at tuluyang talikdan ang sariling pamilya. Makaraan ang ilang taon ay nagbalik si Mello sa naiwang pamilya ngunit marami itong napansing mga pagbabago. Napag-alaman niya ang pakikitungo ng kanyang asawa kay Willy Ledesma (Charlie Davao), isang negosyante. Hindi naganap ang inaasahang pagkakabuo ng pamilya ni Mello. Iniwan ni Dino ang kanyang mga magulang at inayos nito ang kanilang relasyon ni Sandra hanggang tulyan silang nagsama bagaman walang tiyak na patutunguhan.

Isinapelikula ng Napakasakit, Kuya Eddie (Special People Productions, 1986) ang kompleksidad ng domestisidad at domestikasyon sa pamamagitan ng matipid na kumpas ng mga tagpo at bihasang direktoryal na pagmamaneobrang nagpapatuloy sa tensiyon ng nagbabanggaang ideyolohiya ng tahanan at pamilya. Mas dramatiko ring isinakonkreto ito ng mahusay na pagganap ni Pilar Pilapil. Bilang tradisyonal na maybahay na nangaliwa sa kanyang asawa, pinapanood natin siya habang dumaraan sa proseso ng lumbay, pagkabigo at pagtanggap. Matingkad ang kanyang pagganap dahil napilitan siyang lumikha ng mga bagong paraan ng pagharap hindi lamang sa kanyang sariling mga satanas kundi kasama rin ang kanyang pamilya na may basag na ngayon at may lamat. Ang maalam at matatag na pagganap ni Ronaldo Valdez ay nagsasaad ng pagkaunawa sa layuning dramatiko ng pelikula. Katangi-tangi rin ang pagganap ni Aga Muhlach sa maingat na pagsasagawa at pagtatanghal nito sa suliranin ng mga kabataan. Ang eksplorasyon ni Lino Brocka sa kanyang pagsasalarawan ng pamilyang Pilipino ay paglinang sa temang nangangailangan ng sariwang pamamaraan ng sinematikong paglalahad.

Direksiyon Lino Brocka

Dulang Pampelikula: Jose Javier Reyes

Sinematograpiya: Pedro Manding, Jr.

Musika: Homer Flores

Edtitng: Ruben Natividad

Disenyong Pamproduksiyon: Edel Templonuevo

Prodyuser: Special People Productions


More Sine Nostalgia: Pagdating Sa Dulo 1971

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Pagdating Sa Dulo 1971

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

SA DULO Ng Hangganan Ni Bernal

Isang sadya at magaspang na plastisidad ang pinatingkad ni Ishmael Bernal sa kanyang kauna-unahang obra ang Pagdating Sa Dulo (Mever Films/Frankesa Films, 1971). Nakita sa pelikula ang pag-aabala ni Bernal sa tema ng alyenasyon, ng pagtiwalag, ng pagtatago at ng pagtanggap. Isang estratehiyang hindi lamang tumatanggi sa kintab at kinang ng mga pelikulang may higit na malaking badyet kundi matagumpay din itong nakalikha ng isang kapaligirang umaapaw sa iba't-ibang uri ng pagkalugmok at pagkakait. Mula pagkakalulong sa alkoholismo hanggang karahasang domestiko at prostitusyon. Kadalasan, sa proseso ng pagsasaliksik ng indibidwal na sarili ay nilalamon ang katauhan ng mga simbolikal na sistemang kinakalaban o minimithi. Talunan ang mga tauhan dahil kapwa nila hindi nagawang gapiin ang mga istrukturang pangkamalayang pumipiit sa kanila. Sa isang pagtingin ay maaring sabihing hindi rin naman talunan ang mga tauhan. Sa esensiya, ang unang pagtinging pagkatalo ng mga tauhan ay maaring basahin bilang pananagumpay ng tauhan laban sa pisikal, metapisikal, simbolikal at pangkamalayang istrukturang kanilang kinapipiitan. Isinalarawan ni Bernal ang personal niyang ideyolohiya. Ang personal bang pagtingin ng direktor sa kanyang pelikula ay siya ring personal na pagtingin ng kolektibong mamamayang nanood ng kanyang pelikula? Subalit hindi sapat ang ganitong pagtatanong sa paghihimay ng pelikula. Kinakailangan din igpawan ang kakulangan ng ganitong balangkas ng pagsusuri. Kailangan nating tingnan na ang pelikula, tulad ng anumang kultural na anyo, ay hindi repleksyon lamang ng lipunan o ng lumilikha ng sining na ito. Ang pelikula bilang isang kultural na teksto ay hindi pananalamin lamang ng isang uri. Higit sa lahat, ang pelikula bilang teksto ay produksiyon ng ideyolohiya, at bilang produksiyon ng ideyolohiya, ito ay pumapaloob sa tunggalian ng mga ugnayang sosyal na umiinog at nakakabit sa ugnayang pangkapangyarihan. Ginagampanan ni Ching/Paloma (Rita Gomez) ang kanyang papel bilang mangingibig ni Pinggoy (Vic Vargas) nang may pang-unawa kaya ipinapain nito ang kanyang katawan bilang imbakan ng kapangyarihan at nasa ng lalaki, marahil bilang isang talinghaga ng pagpuputa sa mahalay na kahingian ng komersyo at industriya.

Tinutukoy din ng Pagdating Sa Dulo ang iba mula sa iba pa dahil isa itong pelikula tungkol sa pelikula, lalo na ang Pelikulang Pilipino. Sa kabila ng sinematikong pagsasaysay ng pelikula nasa bingit ng posibleng pagsulong ang industriya, subalit hindi ito manggagaling sa dagdag na kapital o maging sa walang hirap na paghukay at pagsasatao ng hinagangaang mga bituin. Ang transpormasyon ay naisulong sa mabisang paglalangkap ng mga elemento ng pelikula. Masinop ang sinematograpiya sa pagsasalarawan ng dominasyon nang hindi nagiging mapagsamantala. Naging makabuluhan ang dulang pampelikula sa paraang nakapagsangkot ito ng mga tauhan, lalo na yaong matalinong ginampanan ni Rita Gomez na pinaaalingawngawang buhay at karanasan ng pangunahing tauhan at naglulundo sa kolektibong mithiin ng mga kababaihan. Mahusay rin ang karakterisasyon sa paglalahad ng kapani-paniwalang motibasyon ng mga tauhan upang mag-isip, kumilos at magbago. Sa pamamagitan ng pagsasalarawan sa hugpungan at umpugan ng katawan at pagnanasa, ipinakita ni Bernal sa pelikula ang walang takot na paglalantad sa mukha ng paggamit ng posisyon ng dominasyon sa industriya ng Pelikulang Pilipino.

Dulang Pampelikula At Direksiyon: Ishmael Bernal

Sinematograpiya: Delfin Carretas

Musika: Francisco Buencamino

Editing: Teofilo De Leon

Prodyuser: Mever Films/Frankesa Films


More Sine Nostalgia: Jaguar 1979

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Showcase Cinerama: "Sa Isang Sulyap Mo Tita" (1953) Dolphy Pancho Magalona Consuelo Osorio

"Sa Isang Sulyap Mmo Tita" is a 1953 movie made by Sampaguita Pictures. Starring Dolphy and Pancho Magalona who are both in the Philippine Navy. In this video clip, Dolphy is having a chat with Consuelo Osorio (an aunt of Robin Padilla) as he looks at photos of pretty women. But little does he know that he is in for a surprise!

Many thanks to videokeking2007 for uploading.

More Showcase Cinerama: "Senyorito At Ang Atsay" (1962) Amalia Fuentes Aruray Chichay

Technorati Tags:60s, filipino celebrity, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Jaguar 1979

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Pagpasok Sa Teritoryo Ni JAGUAR

Ang paglikaw-sipat ng kamera ni Conrado Baltazar sa aktuwal na lugar ng Tondo ay pagsipat din sa buhay ng mga tauhang inilalantad ng naratibo. Pugad ng kahirapan ang looban na higit pang pinalubha ng pagsakop ng basura sa kinasanayang teritoryong tinatapakan ng tao. Nagsisikap mabuhay sa masikip na lugar ang mga tauhan sa pangnguna ni Poldo Miranda (Phillip Salvador) at ang mga karakter na naugnay sa kanya. Tila siruhanong inilalantad ng sinematograpiya ang reyalidad ng kanyang kundisyon, walang kurap na tinitistis nito ang gangrenosong mga ugat at laman ng kanyang personal at panlipunang ugnayan. Malinaw ang alusyon sa naunang Insiang (1976), hindi lamang sa balangkas ng pelikula kundi pati sa sityo ng pagdurusang panlipunan. Dito sa Jaguar (Bancom Audiovison Corporation, 1979), tumindi pa ang kalagayan ng kadahupan dahil sa paglukob ng tumataas na bundok ng basura sa batayang pamumuhay ng lahat. Lumulutang at lumulubog sila sa basura na walang maaasahang malinis na kinabukasan. Ang pagsisikap ng mga protagonistang makaahon sa literal at abstraktong basurang impiyerno ay dramatikong naitanghal sa mala-sosyorealistang estilo.

Ang produksiyon ng espasyo sa Jaguar ay sabay na naglalarawan ng milyu at sikolohikong kondisyon. Transgresibo ang proyektong ito sa loob ng namamayaning pagbalorisa ng pangkorporasyong layunin ng industriya ng pelikunang Pilipino sa mga romansang burgis na sadyang nagsasalaylayan sa mga malawakang panlipunang reyalidad. Mapapansin ito sa mismong pagtuon ng Jaguar sa natatanging representasyon ng isang limot na komunidad. Lumubog ang sinematograpiya sa materyal na nais maitanghal ng pelikula. Hinuhuli ng mata ng kamera ang ritmo ng buhay sa looban. May mga eksenang nagpapakita ng herarkikal at nahahati-sa-uring kondisyon ng lipunan hindi sa lantad at didaktikong paraan kundi sa tila-simpleng presentasyong biswal lamang. Halimbawa ang kuha ng paglalakad nina Sonny (Menggie Cobbarubias) at Direk (Johnny Delgado) sa matubig na iskinita papunta kina Poldo. Nasa unang antas ng kuwadro ang magagarang kasuotan at sapatos ng mga ito, nasa ikalawang antas naman ang kaligiran ng masikip at makipot na daan patungo sa higit na nagsisiksikang looban. Ang neutral na pagkakaiba ay nagkakaroon ng dimensiyong pangkultura at pampolitika sa gitna ng kaayusang likha ng tao na nagsusulong ng paggamit ng kapangyarihan para sa opresyon ng kapwa. Kasama ang anggulo ng kamera sa pagbubunyag ng ontolohiya ng lugar. Madalas na ang puwesto nito ay halos nasa ibabaw lamang at tinatanaw ang primal na tagpuan ng aksiyon, ang tahanan nina Poldo na isa lamang sa mahabang hilera ng mga bahay ng naghihikahos. Maihahambing ito sa ibong lumilipad para malapitang tingnan ang mga lihim sa kabila ng mga dingding at silid. Ang hidwaang sanhi ng unti-unting pagbabago ni Poldo ay naitanghal ng kamerang sumisilip sa kisame. Ang pagsasaayos ng espasyo-panahon sa takbo ng naratibo ay mainam na naisasagawa lalo na sa maiigting na eksena. Marungis ang disenyong biswal sa pelikula dulot na rin ng kahingian ng materyal. Malikhaing natimpla ito ng produksiyon at nalikha ang loobang bagama’t may malaking kahinaan sa pagbuo ng makatwirang delinasyon ng katauhan ni Cristy Montes (Amy Austria), ay nakapaglatag pa rin ng obrang sumasalungat sa higit na palsong pananaw sa daigdig ng burgis na pelikulang namamayagpag sa mga sinehan ng ating panahon.

Direksiyon: Lino Brocka

Dulang Pampelikula: Jose F. Lacaba At Ricardo Lee

Sinematograpiya: Conrado Baltazar

Musika: The Vanishing Tribe

Editing: Rene Tala

Disenyong Pamproduksiyon: Bobby Bautista

Prodyuser: Bancom Audiovision Corporation


More Sine Nostalgia: Broken Marriage 1983

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Showcase Cinerama: "Senyorito At Ang Atsay" (1962) Amalia Fuentes Aruray Chichay

"Senyorito At Ang Atsay" is a 1962 movie made by Sampaguita Pictures. Starring Amalia Funtes as a beautiful young lady who experiences all sorts of jobs in the big city. Wherever she goes, men just seem to fall for her. In a later scene she finds a house that is seeking a house maid. You'll see Aruray as a Chinese maid, and my personal favorite Chichay, who interviews a group of house help applicants. She always made the audience laugh with her voice that sounded like Donald Duck. Listen carefully to her dialogue, it's absolutely hilarious! This short clip shows classic Chichay who never fails to bring the house down.

Many thanks to videokeking2007 for uploading.

More Showcase Cinerama: "Dance-O-Rama" (1963) Susan Roces Jose Mari Pepito Rodriguez German Moreno Dindo Fernando Marissa Delgado Romeo Rivera

Technorati Tags:60s, filipino celebrity, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Broken Marriage 1983

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

BROKEN MARRIAGE At Ang Salimuot Ng Relasyong Mag-Asawa

Mahigit sampung taong nagsasama bilang mag-asawa sina Ellen (Vilma Santos), floor director sa isang programang pantelebisyon at Rene (Christopher de Leon), isang investigative reporter. Sa simula pa lamang ng Broken Marriage (Regal Films, 1983) mapapansing pag-uwi pa lamang ni Ellen mula sa trabaho, pakikipagtalo agad ang isinasalubong ni Rene dito. Ipinakita ng pelikula ang tumitinding alitan sa pagitan ng mag-asawa hanggang sa mapagdesisyunan nilang pansamantalang maghiwalay. Pilit na ipinaintindi ng mga ito ang di pagkakaunawaan sa kanilang dalawang anak. Nanirahan si Rene sa isang bahay na pinamumugaran ng isang grupo ng mga absurd characters na matatagpuan sa pelikula. May iskultor, isang bit player at ang kinakasama nitong baklang art director. Di naglaon, napilitang makisama ni Ellen at ng mga anak sa poder ng kanyang ina sa dahilang pinagnakawan ang kanilang bahay dala ng kawalan ng lalaking magtataguyod dito. Nang mapag-alamang ilalathala ni Rene ang isang artikulong maglalantad sa katiwalian ng isang opisyal ng lokal na pamahalaan ay agad itongipinagulpi upang mapigilan ang pag-publisa ng artikulo. Pansamantalang tumigil si Rene kasama ng asawa't anak sa bahay ng kanyang biyenan upang magpagaling at dito naayos ng dalawa ang kanilang pagsasama. Ang pagtatapos? Muling nabuo ang kanilang pamilya.

Paano malalampasan ng Broken Marriage ang Relasyon? Kung pagbabasehan ang intensiyon ng direktor, higit itong nakaaangat sa Relasyon. Mula simula hanggang sa pagtatapos nito, hindi lumihis ang Broken Marriage sa mensaheng nais nitong ipahatid. Mahusay ang pagsasalarawan ni Ishmael Bernal sa domestikong suliranin ng mag-asawa bagama't sumasang-ayon sa patriyarkal na gahum habang pinagbibigyan nito ang di inaasahang pagkamulat ng lalaking protagonista ay nagpakita ding ganap sa semiotikong detalye ng kompleksidad ng resolusyon sa pansariling loob. Ang sensitibong paglikha ni Vilma Santos kay Ellen ay isang marubdob at personal na layon kung ihahambing sa kanyang pagsasakarakter ng papel ni Marilou bilang kerida sa Relasyon. Hinamon ni Ellen ang kumbensiyonal na depinisyon ng pagiging asawa at pagkaina sa paghahanap ng mga alternatibo sa gitna ng makainang pagpapalaki sa mga anak. Ginawan niya si Ellen ng sariling silid kung saan nakahanap ito ng solitaryong kanlungan nang hindi pinuputol ang pakikipag-ugnayan sa asawa. Iniugnay ni Ellen ang ang kanyang pribadong hapdi sa spectrum ng kanyang relasyon. Samantala, nakatutok ang tunggalian sa Broken Marriage hindi lamang kay Vilma Santos kundi kay Christopher de Leon. Nasa asawang lalaki ang bulto ng suliranin kaya sa kanya umiikot ang kuwento, ang relasyon ni Rene kay Ellen at ang relasyon ni Rene sa kanyang mga anak. Ang maalam na pagpasok ni de Leon sa katauhan ni Rene ang lumiligalig sa mga kontradiksiyong talamak sa sistemang patriarkal. Kaakibat ng Broken Marriage ang manipestasyon ni Bernal sa pagbibigay ng representasyon sa reyalidad at partikular na pagsasaayos ng iba't-ibang elementong kaagapay sa masining na pagbuo ng pelikula.

Direksiyon: Ishmael Bernal

Dulang Pampelikula: Jose Carreon At Bing Caballero

Sinematograpiya: Manolo Abaya

Musika: Max Jocson

Editing: Jess Navarro

Disenyong Pamproduksiyon: Len Santos

Prodyuser: Regal Films


More Sine Nostalgia: Bakit May Pag-ibig Pa 1979

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Showcase Cinerama: "Dance-O-Rama" (1963) Susan Roces Jose Mari Pepito Rodriguez German Moreno Dindo Fernando Marissa Delgado Romeo Rivera

"Dance-O-Rama" is a 1963 movie made by Sampaguita Pictures. In this first video clip, you'll be able to spot stars like Susan Roces, Jose Mari, Rosmarie, Bert Le Roy Jr, Romeo Rivera, Mitos Seva, Boy Alano, Loretta Marquez, Shirley Moreno, Juvy Cachola, Pepito Rodriguez, Blanca Gomez, and Dindo Fernando.


In this second video clip, German Moreno and Susan Roces dance the Watusi while a jealous Jose Mari watches. If you take a closer look you'll be able to spot Marissa Delgado from the right wearing a white blouse.


The boys do the Limbo Rock! This scene includes: Jose Mari, Pepito Rodriguez, Dindo Fernando, Bert Le Roy Jr, Romeo Rivera, and Boy Alano.

Many thanks to videokeking2007 for uploading.

More Showcase Cinerama: "Young Love" (1969) Nora Aunor Tirso Cruz III Ike Lozada German Moreno Tina Lapus

Technorati Tags:60s, filipino celebrity, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Bakit May Pag-ibig Pa 1979

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Ang Magkaibang Hugis Ng PAG-IBIG

Dalawang magkaibang hugis ng pag-ibig ang tinalakay sa pelikulang Bakit May Pag-Ibig Pa (AA Productions, 1979). Isang pambihirang pagkakataon kung saan maikukumpara ang magkaibang estilo ng dalawa sa pinagpipitagang manlilikha ng pelikulang Pilipino, sina Ishmael Bernal at Celso Ad Castillo. Sa unang kasaysayang mula sa dulang pampelikula ni Jorge Arago ay ipinakita ang di inaasahang pagtatagpo ng isang dating madre (Nora Aunor) at isang arkitektong naghahanap ng kasagutan sa mga katanungang bumabagabag sa pagkatao nito. Mapapansing malaki ang impluwensiya ng mga banyagang pelikula tulad ng Interiors (1978) ni Woody Allen. Nagtangkang maging alternatibo ang kasaysayan ni Bernal, ngunit hindi malinaw kung alternatibo saan at kung kaninong punto de bista. Bunga nito nagmistulang pinag-halu-halo ng kung anu-anong isyu ang pelikula at nalabusaw ang mahusay na panimulang eksposisyon sa talinhaga ng dalawang tauhan at ang kanilang magkaibang antas sa buhay. Gayon pa man, mapapansin sa watak-watak na daloy ng naratibo ang pagsisikap na pagsanibin ang mga nasa, pisikal/seksuwal, pangkaisipan at espiritwal upang muling buuin ang pagkatao ng mga karakter. Naglalakad na tila walang patutunguhan ang madre sa paghahanap ng metaporikal na kahulugan ng pag-ibig at pananampalataya. Sa kanyang paglalakbay, nagtagpo sila ng arkitektong napagkamalan itong katulong na siyang ipinadala ng kanyang ina. Nang gahasain ng amo, hindi lamang ang kanyang pisikal na pagkababae ang ginahasa kundi maging ang kanyang humanidad. Winasak ng karahasang ito ang kanyang paniniwala sa katutubong gawi. Nariyan din ang paglalaho ng poot sa lalaking nang-abuso, nagbigay daan ang kanyang dinanas upang mabuksan hindi lamang ang kanyang isipan kundi ang natutulog nitong damdamin. Sa dulo ay nagbunga ito ng isang uri ng pag-iibigang lubhang matalinghaga at hindi inaasahan. Mapangumbinsi ang pagganap ni Christopher de Leon. Nasa kanyang karakter ang bulto ng suliranin kaya dito umiikot ang kuwento, relasyon niya sa kanyang ina (Paraluman), ama (Vic Silayan) at pakikitungo sa kanyang katulong (Aunor). Sensitibo ang kanyang pagpasok sa katauhan na nililigalig ang mga kontradiksiyong talamak sa nakasanayang tradisyon ng pagganap sa pelikula. Ang tapang at husay ni Nora Aunor ay hindi nabigyan ng sapat na paggabay upang magagap ang kabuuan ng internal na tensiyon ng pangunahing tauhang babae. Hindi ito napatampok sa antas ng kontradiksiyon, sa halip ay hinayaang lumutang-lutang ang tensiyong hindi nagkaroon ng matalinong resolusyon.

Sa kabilang banda, masinop ang mga elemento ng pelikula sa kasaysayan ni Castillo ngunit napakanipis ng temang pinalaman sa dulang pampelikulang isinulat din ng direktor. Nagingibabaw ang aspetong teknikal ng pelikula. Naipahayag nito ang naratibo habang nagtutuon ng matimbang na pagpapahalaga sa estetika ng pelikula. Ang pagsisikap ni Castillo na gamitin ang lakas ng teknik ay humahantong sa isang antas upang ito ay maging makabuluhang pelikula. Ang mga imahen ng Ati-Atihan sa Aklan kung saan unang nagkita at nagkakilala sina Solly (Alona Alegre) at Cris (Romeo Vasquez), mga tagpo sa Baguio at mga kuha ng tenement housing kung saan naninirahan si Solly ay lumilikha ng pelikulang mahusay ang bahaging produksiyon, sa kabila ng umuulikkil na suliranin sa layuning dramatiko ng pelikula. Dumarating ang mga imahe at tunog sa tantiyadong dinamika at nagpapatindi sa kamalayan sa pag-iral ng sariling nakapaloob sa kapaligiran ng mga tauhan. Ang sensitibong paglalantad ni Alona Alegre ng saloobin ay isang kapani-paniwalng pagganap at pagtatapat. Mahalagang puwersa sina Bernal at Castillo na tumitiyak sa hugis ng pelikulang Pilipino. Isinalarawan sa Bakit May Pag-Ibig Pa ang personal na ideyolohiya at pilosopiya ng dalawang direktor. Ang pelikula ay repleksiyon ng mga manlilikha nito at nagsisilbing teksto ng pananalamin sa kani-kanilang punto-de-bista.

(Unang Kasaysayan)
Direksiyon: Ishmael Bernal

Dulang Pampelikula: Jorge Arago

Sinematograpiya: Loreto Isleta At Sergio Lobo

Musika: George Canseco

Editing: Abelardo Hulleza

Disenyong Pamproduksiyon: Beatriz Gosiengfiao, Pis Boado At Danny Alvarez


(Ikalawang Kasaysayan)
Dulang Pampelikula At Direksiyon: Celso Ad Castillo

Sinematograpiya: Romeo Vitug

Musika: George Canseco

Editing: Abelardo Hulleza

Prodyuser: AA Productions


More Sine Nostalgia: Kakabakaba Ka Ba? 1981

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Showcase Cinerama: "Young Love" (1969) Nora Aunor Tirso Cruz III Ike Lozada German Moreno Tina Lapus

Here are two fun movie clips from the Nora Aunor and Tirso Cruz hit movie "Young Love" (1969). In the first clip German Moreno and Tina Lapus emcees a variety show. The scene is continued in the second clip where Nora Aunor sings "I Believe".

Also starring: Edgar Mortiz, Vilma Santos, and Ike Lozada, by Sampaguita Pictures.

Many thanks to videokeking2007 for uploading.

More Showcase Cinerama: "Guy & Pip" (1971) Nora Aunor Tirso Cruz III

Technorati Tags:60s, filipino celebrity, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Kakabakaba Ka Ba? 1981

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Bawat Pintig... Bawat Tibok... KAKABAKABA BA BA?

Kailan ba sinasabing kumbensiyunal ang paraan ng pagkukuwento ng isang pelikula? Nagdaan ito sa pag-eeksperimento ng manlilikhang naghahanap ng mga paraang higit na umaangkop sa kani-kanilang mga layuning pansining. Ang Kakabakaba Ka Ba? (LVN Pictures, 1980) ni Mike de Leon ay pelikulang humihigi ng pagbasa ang paksain at ang mga tagpong maingat na naisaayos ng direktor. Dahil maraming detalye ang tumataliwas sa reyalismo, hinihikayat ng dulang pampelikula ang manonood na hanapin ang kahulugan sa ibang lebel, ang lebel na ipinapatnig ng masakit na pagbibiro. Mapait na biro siyempre ang prosesong pinagdaanan ng Hapong si Onota (Buboy Garovillo) sa makailang ulit na pagtatangkang magpasok ng mga ilegal na substansiya sa bansa na siyang naging sanhi ng pagkaputol ng kanyang mga daliri sa bawat tinamong pagkabigo. Walang duda, nais ipaabot ng nasabing detalye ang sakripisyo ng isang miyembro ng Yakuzang nabigyan ng isang mahalagang misyon ng Grand Master (George Javier). Muling nabigyan si Onota ng pagkakataong makabawi sa mga naunang pagkabigo ngunit nanaig ang pangambang maaring maulit ang nangyari dati. Inilagay nito ang cassette tape na naglalaman ng opyo sa bulsa ng jacket ni Johnny (Christopher de Leon). Isinalarawan ng direktor ang mga kasiya-siyang situwasyong nakapaloob sa pelikula at gumamit ito ng masakit na pagbibirong tinuligsa hindi lamang ang kamangmangan ng maykapangyarihan kundi pati na rin ang sekta ng relihiyon. Sa pamamagitan ng pagbibiro, napalalim ni De Leon ang pamumuna ng kanyang pelikula.

Naiiba ang estilo ng pagsasalaysay sa mga pangyayaring pinili ng mga manlilikha upang mailarawan ang nagbabadyang tagumpay ng Yakuza sa pamamagitan ng paggamit ng musika sa dalawang tagpong tila halaw sa mga tradisyunal na pelikulang banyanga tulad ng Godspell (1973), Hair (1979) at Rocky Horror Picture Show (1975) . Mahalaga rin ang paggamit sa elemento ng editing sa pagbusisi ng pelikula sa mga tunggalian ng hayag at di hayag, ng lantad at ng mga nakatago, ng mga intelektuwal at mangmang, ng tuso at uto-uto, ng mga politikal o apolitikal ng mga makapangyarihan at walang kapangyarihan, ng mga naghahabol at hinahabol, ng mga pagkasukol at pagkaligtas at kung paanong nagsasalimbayan, nagkakabaligtaran at kadalasan ay nagkakatulad at nag-aayunang mga dikotomiyang ito. Sa katunayan ay ipinakita ni De Leon sa pelikula ang nagkakapalitang-anyo at mukha ng mga dikotomiyang ito, ang pagpapalit-posisyon ng mga tauhan at mga estruktura upang padaluyin ang isang pagkakaiba ng mga nilikhang dikotomiyang ito. Sa maraming pagkakataon ay magkakakutsaba ang mga paghahating ito. Ang morpolohiyang ito at ang paniniyak sa mga estratehiya sa pagpapatuloy ng kaayusang ito ang inilantad ng pelikula sa mabusisi nitong pagtatagping kinahantungan ng mga biswal ay awral na imahe ng lipunang Pilipino.


Direksiyon: Mike de Leon

Dulang Pampelikula: Doy del Mundo Raquel N. Villavicencio At Mike de Leon

Sinematograpiya: Rody Lacap

Musika: Lorrie Ilustre

Editing: Ike Jarlego, Jr.

Disenyong Pamproduksiyon: Raquel N. Villavicencio

Prodyuser: LVN Pictures


More Sine Nostalgia: Ang Kambal Sa Uma 1979

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Rock Baby Rock!

Here are two videos featuring the VST & Company hit song "Rock Baby Rock".

Vilma Santos in "Rock Baby Rock" (1979)

Fan video by kizme24. You'll recognize some of the photos this fan used for the video as they were taken from this blog.

Many thanks to VSProductions and kizme24 for uploading.

For more VST & Company:
VST & Company Photo Album
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 1
Nostalgia Manila Exclusive Interview with Roger Rigor of VST & Company Part 2
Disco Fever vs. Bossanova (By: Nicholas Stoodley)
Before they were legends! The early beginnings of Phil Music recording in the late '60s & early '70s.

Technorati Tags:70s, movies, music, nostalgia

Takilya Klassiks: Darna Vilma Santos

Nostalgia Manila proudly presents, Takilya Klassiks! A bi-weekly feature showcasing scans of rare photos and posters of classic Filipino stars and movies!

Vilma Santos as Darna (CLICK IMAGE FOR LARGER VIEW)
More Takilya Klassiks: Ikaw Kasi! Nida Blanca Nestor De Villa Nenita Vidal Manding Claro

Takilya Klassiks is made possible through the kindness of our good friend Edward De Los Santos. For the best source of classic records, vintage magazines, and other amazing vintage collectibles, visit his Ebay stores: philippine.music (Ebay Philippines), and oldbestseller (Ebay USA).

Technorati Tags:classic cinema, filipino celebrity, nostalgia

Sine Nostalgia: Ang Kambal Sa Uma 1979

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Naiibang KAMBAL

Isang metaporikal at tuwirang pagdanas sa hamon ng tradisyon ang dinaanan ng magkapatid na sina Ella at Vira (Rio Locsin) sa Ang Kambal Sa Uma (SQ Film Productions, 1979). Itinago ni Ben (Jose Romulo) ang kambal upang ilayo sa pangungutya ng mga taga-lalawigan dahilan sa naiiba ang mga ito. Binulabog ni David (Al Tantay) ang dinatnang ayos ng buhay ng mag-aama, hanggang sa umibig si Ella sa binata. Sa pag-aakalang may pagtingin din sa kanya ang binata ay nagtungo si Ella sa ospital kung saan ito nakaratay at doon, siya ay nabaril ng kasamahan ni David. Sa pagnanais na ipaghiganti ang sinapit ni Ella ay nasawi din ang kanilang ama. Kahit sumakabilang buhay na ay nagpapakita pa rin si Ella kay Vira. Sumailalim sa isang modernong transpormasyong medikal si Vira sa tulong ni Dr. Alfredo Aldeguer (Orestes Ojeda). Naging matagumpay ang pagbabagong anyo ni Vira at kahit lubos ang pagtanggi nito ay ginamit ni Ella ang katawang tao nito upang tuluyang mapasakanya si David.

Sa unang tingin ay tila isang nakasanayang pormula ng pagtalakay sa isang lokal na komunidad at mitolohiya ang pelikula ngunit nag-ibang pihit ito dahil sa malawak na imahinasyon ni direktor Joey Gosiengfiao. Inilantad nito ang masalimuot na buhay ng magkapatid na taong daga at ang pagtalikod ng lipunan sa mga tulad nila. Itinampok din ang doble-karang mukha ng kontemporaryong medisina sa eksploytasyon sa abnormalidad ng tao. Itinanghal nito ang lawak at kapangyarihan ng aparatong ito ng lipunan. Maaring batikusin ang pelikula dahil tila naging deus ex machina ang kanyang resolusyon na tanging sa kamatayan lamang maisasakatuparan ang pagmamahalan ni Ella at David gayong natukoy na sa daloy ng istorya na artipisyal ang damdamin ng lalaki at walang puwang dito ang pagmamahal. Subalit sa kabilang banda'y maaring ipinamamalay nga ng pelikula sa ganitong resolusyon na hindi lubusang maipapaliwanang ang tunay na saloobin ng tao. Masinop ang mga elemento ng pelikula sa Ang Kambal Sa Uma. Konsistent ang disenyong biswal at sinematograpiya. Malinis ang editing, sayang at hindi man lamang gumamit ng orihinal na musika ang pelikula. Sa pangkalahatan, masasabing malinis na naihanay ni Gosiengfiao ang magkaka-ugnay na tema ng pelikula. Nagawa ng Ang Kambal Sa Uma na lambungan ng misteryo ang daloy ng mga pangyayari upang sa huli'y maging higit na epektibo ang pagtukoy sa dinanas ng magkapatid na taong daga, at habang nagiging kumplikado ang tunggalian, nahawakan ng pelikula ang pananabik ng manonood hanggang maipamalay sa wakas ng istorya na tao rin ang maaring makapagpabago sa abnormalidad ng kapwa tao.

Direksiyon: Joey Gosiengfiao

Dulang Pampelikula: Medy Tarnate

Hango Sa Nobela Ni: Jim Fernandez

Sinematograpiya: Ricardo Jacinto

Musika: Demet Velasquez

Edting: Rogelio Salvador

Prodyuser: SQ Film Productions


More Sine Nostalgia: Diosa 1981

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia

Sine Nostalgia: Diosa 1981

Nostalgia Manila in cooperation with Sari-Saring Sineng Pinoy proudly presents, Sine Nostalgia! Featuring movie critiques and reviews of the most memorable Filipino movies of the 70's and 80's by the top authority in reviewing nostalgic films, Jojo Devera. Learn about that films that shaped Filipino Pop Culture, and the movies that left their mark in Philippine cinema history.

Maakit At Mahalina Sa Ganda Ng DIOSA

May misteryo sa likod ng sunud-sunod na pagkamatay ng mga lalaki sa angkan ng mga Alegre. Ang dalawang natitirang mga lalaki ng angkan, ang magkapatid na sina Jun (Alfie Anido) at Teddy (Lloyd Samartino) ang naiwang tanging tagapagmana ng kanilang yumaong ama. Naging punong tagapamahala ng kanilang negosyo si Jun. Nakatakda na rin itong magpakasal sa katipang si Joanne (Jenny Ramirez), ngunit nahumaling ito kay Katrina (Lorna Tolentino), isang misteryosang babaeng nakilala nito sa isang disco. Naging madalas ang pagtatagpo ng dalawa hanggang matunton at mahuli sila ni Joanne. Walang hilig sa negosyo si Teddy, pinagtutuunan nito ng pansin ang pagtatapos ng kursong Antropolohiya. Sa kanyang pagsasaliksik ay nagawi ito sa Barrio Alitaptap at dito niya nakilala si Luz (Lorna Tolentino), isang mayuming dalagang naninirahan sa lalawigan. Nabihag ng kasimplehan ni Luz si Teddy at tuluyang nahulog ang kanilang loob sa isa't-isa. Di naglaon ay kinailangang lumayo ni Luz dahilan sa hindi niya nais na mapahamak si Teddy. Nagbalik ito sa Maynila at ipinakilala ni Jun si Katrina sa kapatid. Dahilan sa hindi maitatatwa ang malaking pagkakahawig ni Luz kay Katrina ay nagkaroon din si Teddy ng kaugnayan sa nobya ni Jun. Minsa'y nakita ni Jun sina Teddy at Katrina na magkasamang nanood ng sine at dito nagsimula ang alitan sa pagitan ng magkapatid. Nagtungo si Teddy sa Nueva Ecija at doon ay natuklasan nitong iisa ang babaeng naging dahilan ng pagkamatay ng kalalakihan sa kanilang angkan. Samantala, isinama ni Katrina si Jun sa Barrio Alitaptap upang diumano'y ipakilala ito sa kanyang pamilya. Sinundan ni Teddy si Jun upang iligtas sa napipintong kapahamakan, ngunit naisagawa ni Katrina ang paghihiganti. Nais lamang ng diwatang si Luciernaga (Lorna Tolentino) maibalik ang pag-aaring mga alahas na kinuha ng kanyang ninunong si Don Felipe (Raoul Casado) upang matahimik na ito. Ibinigay ni Teddy ang mga ito at tuluyang namaalam ang diwata.

Isang metaporikal at tuwirang pagdanas sa hamon ng tradisyon ang dinaanan ng magkapatid na Jun at Teddy sa Diosa (Regal Films, 1981). Wala na sa kamalayan ng mga ito ang sinaunang kapaniwalaan. Binulabog ng kanilang ninuno ang dinatnang ayos ng kalikasan at nabulabog naman ang mga ito ng kanilang aroganteng pananaw sa mundo ng supernatural. Sa unang tingin ay tila isang simpleng pelikula lamang ang Diosa. Ito ay behikulong nagsasalarawan ng kinalalagyang posisyon ng mga tradisyong wala na sa kamalayan ng modernong kaisipan. Nagbubukas ang pelikula ng pinto upang tanawin ng nito ang nakalipas at ang malaking posibilidad na maunawaan kahit sa nalohikal at nagohikal na signipikasyon na may isang bahagi ng kanilang katauhang nakikipagtagpo sa guni-guning bahagi ng kanilang reyalidad. Hinikayat ng lingid sa reyalidad na iyo na kinakatawan ng mapang-akit na diwata ang magkapatid sa kaibuturan ng kanyang pinagmulan. Sa ganitong pagbasa, hindi nagkataon lamang na paghihiganti ang nasa ng diwata kundi nais nitong iparamdam ang pakikiisa sa katutubo, gaano man kaganda o kasakit nito.

Direksiyon: Maryo J. de los Reyes

Dulang Pampelikula: Soxy Topacio Kriss Adalia At Jake Tordesillas

Sinematograpiya: Joe Batac, Jr.

Musika: Lutgardo Labad

Editing: Rogelio Salvador

Disenyong Pamproduksiyon: Dez Bautista

Prodyuser: Regal Films


More Sine Nostalgia: Bilibid Boys 1981

Sine Nostalgia is made possible through the kindness of our good friend, and top nostalgia film critique, Jojo Devera. Visit Jojo's Blog at: http://sari-saringsinengpinoy.blogspot.com.

Technorati Tags:70s, 80s, film, movies, nostalgia